#letsflyhighANGEL23rd

6 APRIL 2024

ดาวดวงโตที่ส่องแสงสว่างอยู่บนปลายฟากฟ้า ล้วนเป็นที่ต้องการของทุกคน รวมถึงเด็กหญิงตัวเล็กคนนี้ที่กำลังแหงนหน้ามองก้อนเมฆด้านบนอยู่ก็เช่นเดียวกัน

เมฆก้อนแรกที่เด็กหญิงจะต้องผ่าน ดูเป็นก้อนที่ใหญ่กว่าเมฆก้อนไหน ๆ ถ้าจะผ่านไปได้อาจต้องใช้เวลานานสักพัก

แต่สุดท้าย 02319 หมายเลขประจำตัวของเด็กหญิงก็ถูกเลือกให้ออกเดินทางไปยังเมฆก้อนต่อไป

บนเมฆก้อนที่สอง เด็กหญิงก็ได้พบกับเจ้าก้อนกลม ๆ สีขาวที่ดูจะนุ่มนิ่มกว่าผิวเมฆทั่ว ๆ ไป และเมื่อเด็กหญิงได้เดินเข้าไปใกล้จึงพบว่าก้อนกลมสีขาวก้อนนั้นไม่ใช่ก้อนเมฆอย่างที่คิด แต่เป็น 'เจ้ากระต่าย' นั่นเอง

“ สวัสดีเด็กหญิง กำลังจะขึ้นไปหาดาวดวงโตที่ปลายฟ้านั่นใช่ไหม ” เจ้ากระต่ายถาม

“ ใช่แล้ว เจ้ากระต่ายรู้ได้ยังไง ” เด็กหญิงถามกลับอย่างประหลาดใจ

เจ้ากระต่ายไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่เดินเข้ามาใกล้เด็กหญิงมากขึ้น

“ ฉันจะเป็นเพื่อนเดินทางไปกับเด็กหญิงเอง ขอแค่เด็กหญิงสัญญาอะไรกับฉันสักหนึ่งข้อได้ไหม ”

“ ได้สิ เจ้ากระต่ายอยากให้ฉันสัญญาว่าอะไรล่ะ ”

“ ไม่ว่าจะเจออะไรระหว่างทางก่อนที่จะไปถึงดาวดวงนั้น ก็อย่าเผลอทำให้รอยยิ้มประจำตัวของเด็กหญิงมันจางหายไปเลยนะ ”

วันเวลาผ่านเลยไป เด็กหญิงกับเจ้ากระต่ายก็ต่างพากันเดินไปยังเมฆก้อนที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ และในระหว่างทางเด็กหญิงก็คอยเก็บดาวดวงจิ๋วที่ได้จากเมฆแต่ละก้อนมาสะสมไว้ในขวดโหลคนเก่งของตัวเอง

จนมาถึงเมฆก้อนหนึ่ง ที่รูปร่างก็ดูธรรมดาทั่วไป ไม่ได้มีอันตรายอะไร แต่เมื่อเด็กหญิงก้าวขึ้นไป ขอบเมฆที่เคยคิดว่าหนาพอที่จะรองรับน้ำหนักของเด็กหญิงได้ก็สลายหายไป ทำให้เด็กหญิงเกือบจะพลาดตกลงไป แต่โชคดีที่เจ้ากระต่ายคว้าไว้ได้ทัน ก่อนที่มันจะใช้แรงทั้งหมดที่มี ดึงเด็กหญิงขึ้นมายืนด้วยกันตรงกลางเมฆก้อนนั้นอีกครั้ง

ในตอนนี้ทั้งตัวเด็กหญิงเองและเจ้ากระต่ายดูจะได้บาดแผลจากเมฆก้อนนี้อยู่ไม่น้อย แววตาที่เคยเป็นประกายสดใสกับรอยยิ้มประจำตัวของเด็กหญิงเริ่มจางลงไป

เจ้ากระต่ายรู้ดีว่าเรื่องราวระหว่างทางอาจทำให้เด็กหญิงเผลอลืมรอยยิ้มของตัวเองไปโดยไม่รู้ตัว

“ รอยยิ้มของเธอมันวิเศษมากนะ อย่างน้อยก็ช่วยเพิ่มพลังให้ฉันเดินมาได้ไกลขนาดนี้ เพราะฉะนั้นไม่ว่าทางข้างหน้าเมฆจะหนา ฟ้าจะครึ้มแค่ไหน ก็อย่าลืมรอยยิ้มของตัวเองไปเลยนะ ”

เจ้ากระต่ายพูดแบบนั้นก่อนจะเดินขึ้นไปนำหน้าเด็กหญิง

“ เกาะไหล่ของฉันไว้สิ แล้วเราขยับขึ้นไปบนเมฆก้อนที่สูงกว่านี้กันนะเด็กหญิง ”

ทั้งสองค่อย ๆ พากันเดินทางขึ้นไปบนเมฆทีละก้อน ทีละก้อน อีกครั้ง จนได้เห็นว่าแสงสว่างจากดาวดวงโตที่เฝ้ามองมาตลอดนั้นเริ่มส่องประกายชัดขึ้นเรื่อย ๆ

“เจ้ากระต่าย ดูนั่น ! ดาวดวงโต !” เด็กหญิงตะโกนร้องออกมาด้วยความดีใจ

“เห็นแล้ว เราใกล้จะถึงกันแล้วสินะ”

“ไปต่อกันนะเจ้ากระต่าย”

“ไปต่อกันเด็กหญิง”

: )

6 APRIL 2025
1 ปีต่อมา

บันทึกของเจ้ากระต่าย

นับตั้งแต่วันที่ได้เล่าเรื่องราวการผจญภัยพิชิตดวงดาวของเด็กหญิงให้กับคนอื่นได้อ่าน มาวันนี้ก็ครบ 1 ปีแล้ว

ระหว่างทางเด็กหญิงก็ยังคงเก็บดาวดวงจิ๋วใส่ขวดโหลคนเก่งมาเรื่อย ๆ จนตอนนี้ใกล้จะเต็มโหลแล้วแหละ เก่งมากจังเลยน้าเด็กหญิงของฉัน : )

แต่ยิ่งเดินขึ้นไปใกล้ดาวดวงโตมากขึ้นเท่าไร เมฆหน้าตาประหลาดก็ยิ่งมีเยอะมากขึ้นเท่านั้น บางก้อนก็ดูครึ้มมาแต่ไกล ไม่เป็นมิตร ไม่ใจดีเอาซะเลย แต่ถ้าไม่ผ่านไปทางนี้ก็คงไม่มีทางไหนที่จะไปถึงดาวดวงโตแล้วเหมือนกัน

ฉันรู้ดีว่าในตลอด 1 ปีที่ผ่านมา เด็กหญิงได้เจอเมฆมาหลายรูปแบบ และคงบอบช้ำจากเมฆเหล่านั้นอยู่เหมือนกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้ไปพร้อมกับเด็กหญิงระหว่างการเดินทางที่ผ่านมา คือการที่ได้ปล่อยให้ตัวเองได้ร้องไห้บ้างก็ไม่ได้แย่อะไรนะ รอยยิ้มประจำตัวของเธอจะจางลงไปบ้างตามสถานการณ์ก็ไม่เป็นไร เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็ยังคงเป็นเธอ เธอยังคงเป็นเด็กหญิงคนนั้นที่ฉันรักยิ่งกว่าสิ่งใด และรอยยิ้มของเธอก็ยังคงวิเศษมากสำหรับฉัน

สุดท้ายนี้เจ้ากระต่ายตัวนี้ขอยืนยันคำเดิม เกาะไหล่ของฉันไว้ แล้วเดินขึ้นไปหาดาวดวงโตด้วยกันนะเด็กหญิง

ด้วยรัก

ถึงแองเจิ้ล